مقالات

آسم یک بیماری التهابی مزمن راه های هوایی است که با دوره های برگشت پذیر افزایش بیش از حد پاسخ دهی راه هوایی مشخص می شود که منجر به دوره های مکرر تنگی نفس، سرفه و خس خس سینه می شود. حملات آشکار (گرگرفتگی) ممکن است توسط آلرژن ها، URI (عفونت تنفسی فوقانی)، ورزش، هوای سرد، برخی داروها (سالیسیلات ها، داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)، داروهای کولینرژیک، و داروهای مسدودکننده بتا آدرنرژیک)، مواد شیمیایی، دود و حالات بسیار هیجانی مانند اضطراب و استرس تحریک شود.

• Sign and symptoms:

علائم و نشانه های معمول آسم شامل خس‌خس سینه، دورههای برگشت‌پذیر تنگی‌نفس، سرفه، گرفتگی قفسه‌سینه و برافروختگی است. شروع معمولاً ناگهانی است و اوج علائم در عرض ۱۰ تا ۱۵ دقیقه رخ می‌دهد. تاکی‌پنه و بازدم‌های طولانی‌مدت مشخصه‌های این بیماری‌اند. دوره‌ها معمولاً خودمحدودشونده هستند، اگرچه حملات شدید ممکن است نیاز به کمک پزشکی داشته باشد.

• تشخیص و پیشگیری:

اولین گام برای دستیابی به این هدف، شناسایی بیماران مبتلا به آسم در طی شرح حال گرفتن و سپس ارزیابی برای روشن شدن جزئیات مرتبط با بیماری، و پیشگیری از عوامل تشدید کننده است.

• تداخلات دارویی:

-باربیتورات ها و مواد مخدر، به ویژه مپریدین، داروهای آزاد کننده هیستامین هستند که می توانند حمله را تحریک کنند.

-بی‌حسی‌های موضعی که حاوی نگهدارنده‌های سولفیت هستند (مانند لیدوکائین) باعث ایجاد واکنش های آلرژیک در افراد مستعد می شوند.

-بیماران مبتلا به آسم که در درازمدت با دوز بالا کورتیکواستروئیدهای سیستمیک تحت درمان قرار می‌گیرند، ممکن است برای اعمال جراحی بزرگ به مکمل نیاز داشته باشند.

-تجویز داروهای حاوی آسپرین یا سایر NSAIDها برای بیماران مبتلا به آسم توصیه نمی شود.

• موارد اورژانسی (حملات آسم):

-علائم و نشانه ها را باید به سرعت تشخیص داد و به سرعت اسپری آسم تهیه کرد. یک اسپری آگونیست ß2 آدرنرژیک کوتاه اثر (ونتولین، پروونتیل) موثرترین و سریع‌ترین گشادکننده برونش است.

-در حمله شدید آسم، استفاده از تزریق زیر جلدی اپی نفرین (0.3-0.5 میلی لیتر، 1: 1000) یا اسپری اپی نفرین (پریمتن میست) قوی ترین و سریع ترین روش برای تسکین انقباض برونش است.