سلولهای بنیادی دندان برای بازسازی و ترمیم دندان
چکیده
زمینه دندانپزشکی ترمیمی به سرعت در حال تکامل است، به ویژه با پتانسیل امیدوارکننده سلولهای بنیادی دندانی انسان (DSCs) مشتق شده از دندانهای پس از تولد، دندانهای عقل کشیده شده یا دندانهای شیری لایه برداری شده. این سلولهای بنیادی مزانشیمی دارای قابلیتهای تمایز قابل توجهی هستند که آنها را به نقطه کانونی برای تحقیق و کاربرد در ترمیم و بازسازی دندان تبدیل میکند. این مقاله به بررسی خواص، کاربردها و چشمانداز آینده سلولهای بنیادی دندان در پزشکی بازساختی میپردازد و پتانسیل آنها را برای تغییر درمانهای سنتی دندانپزشکی برجسته میکند.
مقدمه
پیگیری بازسازی بافت دندانی موثر در سالهای اخیر، به دلیل محدودیتهای تکنیکهای ترمیمی مرسوم، توجه قابل توجهی را به خود جلب کرده است. سلولهای بنیادی دندانی رویکرد جدیدی را نشان میدهد که نه تنها امکان ترمیم، بلکه بازسازی بافتهای آسیب دیده یا از دست رفته دندان را ارائه میدهد. پیشرفتهای اخیر در درک ویژگیهای بیولوژیکی و پتانسیل بازسازی این سلولهای بنیادی، راههای جدیدی را برای گزینههای درمانی در دندانپزشکی باز کرده است.
خواص سلولهای بنیادی دندان
سلولهای بنیادی دندانی انسان در ابتدا به چند جمعیت، از جمله سلولهای بنیادی پالپ دندان (DPSCs)، سلولهای بنیادی پاپیلای آپیکال (SCAP) و سلولهای بنیادی لیگامان پریودنتال (PDLSCs) طبقهبندی میشوند. این سلولها انعطافپذیری قابلتوجهی از خود نشان میدهند و قادر به تمایز به انواع سلولها مانند ادنتوبلاست، استئوبلاست، کندروسیت، چربی، میوسیت و نورون هستند. توانایی آنها برای پاسخ به آسیب و مشارکت در ترمیم بافت با فعال شدن مسیرهای سیگنالینگ، مانند سیگنالینگ Notch، که نقش مهمی در حفظ سولههای سلولهای بنیادی در پالپ دندان ایفا میکند، تاکید میشود.
پروتکلهایی برای جداسازی و کشت این سلولهای بنیادی در طول زمان توسعه یافته و اصلاح شده است. نشانگرهای سلولهای بنیادی مزانشیمی مانند STRO-1،CD146 و CD44 معمولاً برای جداسازی موثر DPSC ها استفاده میشوند. تمایز موفقیتآمیز این سلولها به بافتهای دندانی عملکردی از طریق مطالعات بالینی مختلف، از جمله تولید بافتهای پالپ-عاجی از طریق پیوند نابجا همراه با مواد زیستی مانند هیدروکسی آپاتیت/تری کلسیم فسفات نشان داده شده است.
کاربرد در دندانپزشکی ترمیمی
کاربرد سلولهای بنیادی دندانی فراتر از تحقیقات پایه است. مطالعات پیشبالینی متعددی اثربخشی آنها را در تقویت استخوانسازی و بهبود بیماریهای پریودنتال نشان دادهاند. آزمایشهای بالینی در حال انجام با هدف تأیید این یافتهها و ارزیابی امکانسنجی بالینی استفاده از سلولهای بنیادی دندانی در عمل معمول دندانپزشکی است. ادغام سلولهای بنیادی با داربستها و مولکولهای فعال زیستی در تسریع روند ترمیم بافتهای دندانی آسیبدیده نویدبخش است.

 
					